ကမၻာစျဖစ္တည္ကတည္းက ရုပ္၀တ္ထုသက္တမ္း အႏုအရင့္ကုိ တြက္ၾကည္ယင္ေတာ့ ရတုေတြ လုပ္လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမွဳကုိ ျပန္ေတြးၾကည့္ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ေငြရတု၊ ေရႊရတု၊ စိန္ရတု၊ပတၱျမားရတုတဲ့ေလ။
ကမၻာဦးကစတင္ၿပီး လူေတြက သက္သမ္း အႏုအရင့္ကုိလုိက္ကာ ၀တ္ဆင္လာၾကပါတယ္။ ကမၻာမွာ ပဌမဆုံး စတင္ျဖစ္တာက ေျမႀကီးပါပဲ။ ေျမႀကီးေတြၾကာလာေတာ့ ေက်ာက္ခဲ့ျဖစ္လာတယ္။ ေက်ာက္ခဲေတြၾကာလာေတာ့
သံျဖစ္လာတယ္။ သံၾကာလာေတာ့ ေၾကးျဖစ္လာတယ္။ ေၾကးၾကာလာေတာ့ ေငြျဖစ္တယ္တယ္။ စိန္ျဖစ္လာတယ္။ ကမၻာတည္စကတည္းက မာေၾကာတဲ့အရာ၀တ္ထုဆုိတာ ေျမႀကီး ပါပဲတဲ့။ အဲဒီေျမႀကီးဟာ အဆီးခဲျဖစ္ေနသတဲ့။ ေနာက္ၾကာသထက္ၾကာလာေတာ့မွ ...
ပတၱျမားျဖစ္လာတယ္။ ဒါက သက္တမ္းအႏု အရင့္ေပၚမွာမူတည္ၿပီး ဒီဓာတ္ေပၚမွာ အမွီယူလုိ႔ရေအာင္ ( ဓာတ္ကူးယူ) ၾကတာပါပဲ။ အဲဒါကုိ အမွတ္မွားၾကၿပီး ေရႊ ၊ ေငြ ေတြ အေပၚမွာ တပ္မက္စရာလုိ႔ ယူဆလာၾကတယ္။
သတ္မွတ္တဲ့ခ်က္တန္ဖုိးအေပၚမွာ သမုတိ ခ်က္ လုလာၾကတယ္။ ၾကြားစရာအျဖစ္ယူဆလာၾကတယ္။
အခုေခတ္မွာေတာ့ ကား၊ မုိဘုိင္းဖုန္း၊ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြ ကုိ အေနာက္တုိင္းက တန္ဖုိးျဖတ္ခ်က္အေပၚမွာမူတည္
ၿပီး ဒါသည္ပင္လ်င္ တကယ္အမွန္ပဲလုိ႔ယူဆလာၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ သမုတိအမွန္ေလာက္မွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ သမုတိသစၥာက ၀ိပလႅာသနဲ႔ ခ်ယ္လွယ္ေလေတာ့ စိတ္ထဲက ေရာင္ျပန္ဟတ္လာတာေပါ့။
လူေတြက ပုိက္ဆံကုိ ထုတ္လုပ္ပါတယ္။ ပုိက္ဆံမတုိင္ခင္ကေတာ့ ကုန္ပစၥည္းခ်င္းဖလွယ္လာခဲ့ၾကတယ္။ လူေတြကုိတုိင္ထုတ္ထားတဲ့ ပုိက္ဆံကပဲ လူေတြ ဒုကၡျပန္ေပးေနတယ္။ ပုိက္ပုိက္ရွာလုိက္တာ လင့္ဟာသြားတဲ့ တကယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြကုိေတာင္ လူေတြမွာ မရလာရွာၾကေတာ့ပါဘူး။ ( ဆက္ပါအုံးမယ္)
No comments:
Post a Comment