ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လုိ႔ ႏွစ္သစ္ကုိ ကူးေျပာင္းလုိ႔ ေရာက္လာခဲ့ျပန္ၿပီ။ အေဟာင္းအကုန္ အသစ္အကူး ႏွစ္သစ္ကူးအခါသမယမွာ ဒါန သီလ ဘာ၀နာကုသုိလ္ကံအသစ္ေတြနဲ႔အတူ ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာျပည္သားမ်ားအပါအ၀င္ ကမၻာ့ဘာသာေပါင္းစုံကို မဂၤလာရွိတဲ့ ႏွစ္သစ္မွာ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ေကာင္းကံအသစ္မ်ားမ်ားျပဳနဳိင္ၾကပါေစလုိ႔ဦးစြာပဏာမႏွဳတ္ခြန္းဆက္သလုိက္ပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားနည္းတူပဲ အျခားေသာဘာသာ၀င္အေပါင္းတုိ႔ကလည္း မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ ယဥ္ေက်းမွဳထုံးတမ္းအစဥ္အလာအရ ကံအသစ္ျဖစ္တဲ့ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပဲြ၊ အသက္လႊတ္ေဘးမဲ့ေပးပဲြ ၊ ေပးကမ္းစြန္က်ဲပြဲ၊မိဘေတြကုိကေတာ့တဲ့ပဲြစတဲ့ေကာင္းမြန္တဲ့အစဥ္အလာကုိယ္စီနဲႏွစ္သစ္ကုိႀကဳိဆုိၾကပါလိမ့္မယ္လုိ႔္ထင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြဟာ တစ္စပ္တည္း မရပ္တန္႔ဘဲ ့ စကၠန္႔တုိင္း မီနစ္တုိင္း နာရီတုိင္းေျပာင္းလဲေနၾကပါတယ္။ တုိေတာင္းတဲ့အခ်ိန္က မထင္ရွားလွေလေတာ့ အခ်ိန္ၾကာပီး ရုပ္၀တၳဳမ်ား ျဖစ္ပ်က္တာ ထင္ရွားလွတဲ့ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုိပဲ ႏွစ္ကူးၿပီ ( အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေျပာင္းလဲၿပီ)လုိ႔ ေလာကသမုတိအမွန္အေနျဖင့္ ကူးေျပာင္းတယ္လုိ႔ သမုတ္လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။
လူေတြ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ေတြ႕လုိႀကယင္ တုိေတာင္းတဲ့ စကၠန္႔ေတြမွာ သတ္မွတ္၍ ခ်ိန္းေတြ႔ၾကမယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အခ်ိန္ကတုိေတာင္းလွလြန္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါပဲ။၊ ကာလတာရွည္တဲ့ နာရီ ၊ ရက္ေတြမွာ ခ်ိန္းဆုိၾကတာမ်ားပါတယ္။ သုိ႔ေပတည့္ တစ္ႏွစ္ဆုိတာ တုိင္းေတာင္းလွတဲ့ စကၠန္႕ကေလးေတြကုိစုစည္းထားတာပဲလုိ႔ ေလာကလူအမ်ားကလက္ခံၾကပီးသားပါပဲ။
သတိမမူလွ်င္ ျမဴေတြေတာင္မွျမင္ဖုိ႔ခက္ခဲလွပါတယ္။ ထုိနည္းတူပဲ သတိမမူခဲလွ်င္အခ်ိန္ရဲ႕အေျခခံ ကာလတုိကုိလည္း ျမင္နဳိင္ခဲၾကပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶက ဓမၼပဒ ၊ အပၸမာဒ၀ဂ္မွာ ဒီလုိ ေဟာထားခဲ့တာေနမွာပါပဲ။
အပၸမာေဒါ အမတံ ပဒံ၊ ပမာေဒါ မစၥဳေနာ ပဒံ။
အပၸမတၱာ န မီယႏၱိ၊ ေယ ပမတၱာ ယထာ မတာ။( ဂါထာ ၂၁)
ဆုိလုိတာကေတာ့……
ရုပ္နာမ္သေဘာေတြအေပၚမွာ သတိျမဲစြာရွိေနတဲ့သူဟာ အသက္ေသေပမယ့္ အၿမဲရွင္လ်က္ေနသူပဲတဲ့။
နာမ္ရုပ္တုိ႔ရဲ႕သေဘာေတြအေပၚမွာ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနတဲ့သူဟာ အသက္ရွင္ေပမယ့္ ေသလ်က္ေနတဲ့သူပါပဲတဲ့။
ဒါဆုိ သတိမူခဲ့လွ်င္ ျမဴကုိပင္ သင္ျမင္ေနရမွာပါပဲ ။ အဆုိင္အခဲတုိင္တာအေအာက္အအုံႀကီးေတြဆုိတာ အေျခခံ သဲပြင့္ျမဴမွဳန္ကေလးေတြနဲ႔ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲတညေဆာက္္ထားတာေပါ့။ တစ္ႏွစ္ဆုိတာဟာလဲ အေျခခံ စကၠန္႔ကာလအတုိေတြကုိ ဆင့္ကဲ စုစည္းထားတာေပါ့။
ဓမၼစၾကာမွာေတာ့ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ လုိ႔ မွတ္ထားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေလာကႀကီးက အလင္းစက္ေတြေပါင္းစပ္ရာကေန အဆုိင္အခဲ ပုံသ႑ာန္ေတြအထိဆင့္ကဲ ျဖစ္လာၾကတာပါပဲ။
ဓာတ္ အႀကီးစား ေလးမ်ဳိး၊ ဓာတ္ အငယ္စား (အ႒ကလာပ္ရုပ္) ရွစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဓာတ္တစ္ခုက ဦးေဆာင္ က်န္ဓာတ္ေတြ ေနာက္လုိက္ျဖစ္ေနတဲ့အစုသေဘာနဲ႔ ေလာကႀကီးက ပုံ႑ာန္အမ်ဳိးနဲ႔ ခ်ယ္လွယ္လာၾကရင္း မူရင္းေျပာက္သြားေလာက္ေအာင္ နာမည္တစ္ခုေပၚ ေနာက္နာမည္တစ္ခုနဲ႔ဖုံးလႊမ္ပစ္လုိက္ၾကပါတယ္။
သူဘာသာသူရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ကုိ စကၠန္႕ ၊ မီနစ္၊ နာရီ၊ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ ေတြနဲ႔ ေသးငယ္ရာကေန ႀကီးမားလာတဲ့ အဆင့္ကုိ နာမည္ပညတ္ေတြနဲ႔ အဆင့္အဆင့္အစားထုိးပစ္လုိက္ၾကတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္လူေတြဟာ နာရီရဲ႕လႊမ္းမုိးမွဳေအာက္၊ အခ်ိန္ရဲ႕လႊမ္းမုိးေအာက္မွာ ေန႔စဥ္နဲ႔မွ် မလြတ္မလပ္နဲ႔ နစ္မြန္းေနၾကရပါတယ္တဲ့။
ဦးေနွာက္ထဲမွာ နာရီေတြကုိ ထည့္ထားမိၾကတာလုိ႔ပဲေပါ့။
အဘိဓမၼာေ၀ါဟာရေတြမွာေတာ့ ရုပ္နာမ္တရားကေတာ့ ဥပါဒ္ နဲ႔ ဘင္ ( ဥဒယဗၺယ-ျဖစ္ပ်က္) ေပါ့၊ ဘင္ဆုိတဲ့ အေဟာင္းကာလကုိ ဥပါဒ္ဆုိတဲ့ အသစ္ကာလက အစားထုိး၍ ၀င္ေျပာင္းေပးလုိက္တာပါပဲ။ ေရွးေရွးနာမ္ရုပ္အေဟာင္း(အပ်က္၊ဘင္ခဏ)ကုိစြန္႔ခြာႏွဳတ္ခြန္းဆက္သ၍ ေနာက္ေနာက္နာမ္ရုပ္အသစ္(အျဖစ္ ၊ဥပါဒ္ခဏ)အစားထုိး၍ ႀကဳိဆုိလုိက္ၾကလုိက္တာေပါ့။
လူေတြဟာလဲ မီနစ္တုိင္း စကၠန္႔တုိင္း ေမြးၿပီးေသေနၾကတာပါပဲ။ ခဏိက ဇာတိ ဇရာ မရဏလုိ႔ ေခၚရမွာထင္ပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ထင္းရွားလွတဲ့ ရုပ္ကုိယ္ေကာင္အဆုိင္အခဲႀကီး မိခင္၀မ္းကေနေမြးလာတာကုိပဲ ေမြးလာၾကတယ္။ ဒီရုပ္ကုိယ္ေကာင္ႀကီး အသက္ထြက္၍ ေသသြားတာကုိပဲ ေသဆုံးတယ္လုိ႔ ထင္းရွားတဲ့ (ဇာတိ ဇရာ မရဏ) ဘ၀တစ္ခု ေသၿပီးေမြးတယ္ဆုိတာ သက္မွတ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။
ဓမၼရဲ႕အႏွစ္သာရကေတာ့ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ေနရာဌာနတုိ႔ရဲ႕အလြန္မွာရွိပါတယ္( True Dhamma exists beyond Time and space)။ ဓမၼရဲ႕ အႏွစ္ကုိ ရထားၿပီးတဲ့ ဗုဒၶကုိ အဂုၤလိမာလက “ ရဟန္းႀကီး ရပ္ပါေတာ့၊ ငါ့ကုိေၾကာက္၍ မေျပးပါနဲ႔” တဲ့။ ဗုဒၶကေတာ့ အဂုၤလိမာလကုိ ဒီလုိျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ “အေမာင္ ဟိ ံသက ၊ ငါက ရပ္ေနပါတယ္။ သင္ကသာ ေျပေနတဲ့သူပါ”ဲတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶက အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ေနရာဌာနကုိ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီးတဲ့သူျဖစ္လုိ႔ ဒီစကားကုိ ေျပာလုိက္တာပါပဲ။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ပုထုဇဥ္ေလာကလူသားေတြမွာေတာ့ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ေနရာဌာနေတြကုိ ေက်ာ္လႊားဖုိ႔ ႀကဳိးစားေနၾကရင္း ေျပးလႊားေနၾကတုန္း ေဟာ.. ႏွစ္သစ္တစ္ခုကုိေတာင္ ေရာက္လာျပန္ၿပီပါေကာလား။
ႏွစ္သစ္မွာ မဂၤလာသုခအေပါင္းႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္း ျပည့္စုံၾကပါေစလုိ႔ ေမတၱာပုိ႔သလုိက္ပါသည္ အားလုံးေသာ ကမၻာသူကမၻာသားအေပါင္းတုိ႔…………………
ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားနည္းတူပဲ အျခားေသာဘာသာ၀င္အေပါင္းတုိ႔ကလည္း မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ ယဥ္ေက်းမွဳထုံးတမ္းအစဥ္အလာအရ ကံအသစ္ျဖစ္တဲ့ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပဲြ၊ အသက္လႊတ္ေဘးမဲ့ေပးပဲြ ၊ ေပးကမ္းစြန္က်ဲပြဲ၊မိဘေတြကုိကေတာ့တဲ့ပဲြစတဲ့ေကာင္းမြန္တဲ့အစဥ္အလာကုိယ္စီနဲႏွစ္သစ္ကုိႀကဳိဆုိၾကပါလိမ့္မယ္လုိ႔္ထင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြဟာ တစ္စပ္တည္း မရပ္တန္႔ဘဲ ့ စကၠန္႔တုိင္း မီနစ္တုိင္း နာရီတုိင္းေျပာင္းလဲေနၾကပါတယ္။ တုိေတာင္းတဲ့အခ်ိန္က မထင္ရွားလွေလေတာ့ အခ်ိန္ၾကာပီး ရုပ္၀တၳဳမ်ား ျဖစ္ပ်က္တာ ထင္ရွားလွတဲ့ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုိပဲ ႏွစ္ကူးၿပီ ( အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေျပာင္းလဲၿပီ)လုိ႔ ေလာကသမုတိအမွန္အေနျဖင့္ ကူးေျပာင္းတယ္လုိ႔ သမုတ္လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။
လူေတြ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ေတြ႕လုိႀကယင္ တုိေတာင္းတဲ့ စကၠန္႔ေတြမွာ သတ္မွတ္၍ ခ်ိန္းေတြ႔ၾကမယ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အခ်ိန္ကတုိေတာင္းလွလြန္းတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါပဲ။၊ ကာလတာရွည္တဲ့ နာရီ ၊ ရက္ေတြမွာ ခ်ိန္းဆုိၾကတာမ်ားပါတယ္။ သုိ႔ေပတည့္ တစ္ႏွစ္ဆုိတာ တုိင္းေတာင္းလွတဲ့ စကၠန္႕ကေလးေတြကုိစုစည္းထားတာပဲလုိ႔ ေလာကလူအမ်ားကလက္ခံၾကပီးသားပါပဲ။
သတိမမူလွ်င္ ျမဴေတြေတာင္မွျမင္ဖုိ႔ခက္ခဲလွပါတယ္။ ထုိနည္းတူပဲ သတိမမူခဲလွ်င္အခ်ိန္ရဲ႕အေျခခံ ကာလတုိကုိလည္း ျမင္နဳိင္ခဲၾကပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶက ဓမၼပဒ ၊ အပၸမာဒ၀ဂ္မွာ ဒီလုိ ေဟာထားခဲ့တာေနမွာပါပဲ။
အပၸမာေဒါ အမတံ ပဒံ၊ ပမာေဒါ မစၥဳေနာ ပဒံ။
အပၸမတၱာ န မီယႏၱိ၊ ေယ ပမတၱာ ယထာ မတာ။( ဂါထာ ၂၁)
ဆုိလုိတာကေတာ့……
ရုပ္နာမ္သေဘာေတြအေပၚမွာ သတိျမဲစြာရွိေနတဲ့သူဟာ အသက္ေသေပမယ့္ အၿမဲရွင္လ်က္ေနသူပဲတဲ့။
နာမ္ရုပ္တုိ႔ရဲ႕သေဘာေတြအေပၚမွာ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေနတဲ့သူဟာ အသက္ရွင္ေပမယ့္ ေသလ်က္ေနတဲ့သူပါပဲတဲ့။
ဒါဆုိ သတိမူခဲ့လွ်င္ ျမဴကုိပင္ သင္ျမင္ေနရမွာပါပဲ ။ အဆုိင္အခဲတုိင္တာအေအာက္အအုံႀကီးေတြဆုိတာ အေျခခံ သဲပြင့္ျမဴမွဳန္ကေလးေတြနဲ႔ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲတညေဆာက္္ထားတာေပါ့။ တစ္ႏွစ္ဆုိတာဟာလဲ အေျခခံ စကၠန္႔ကာလအတုိေတြကုိ ဆင့္ကဲ စုစည္းထားတာေပါ့။
ဓမၼစၾကာမွာေတာ့ အာေလာေကာ ဥဒပါဒိ လုိ႔ မွတ္ထားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေလာကႀကီးက အလင္းစက္ေတြေပါင္းစပ္ရာကေန အဆုိင္အခဲ ပုံသ႑ာန္ေတြအထိဆင့္ကဲ ျဖစ္လာၾကတာပါပဲ။
ဓာတ္ အႀကီးစား ေလးမ်ဳိး၊ ဓာတ္ အငယ္စား (အ႒ကလာပ္ရုပ္) ရွစ္မ်ဳိးနဲ႔ ဓာတ္တစ္ခုက ဦးေဆာင္ က်န္ဓာတ္ေတြ ေနာက္လုိက္ျဖစ္ေနတဲ့အစုသေဘာနဲ႔ ေလာကႀကီးက ပုံ႑ာန္အမ်ဳိးနဲ႔ ခ်ယ္လွယ္လာၾကရင္း မူရင္းေျပာက္သြားေလာက္ေအာင္ နာမည္တစ္ခုေပၚ ေနာက္နာမည္တစ္ခုနဲ႔ဖုံးလႊမ္ပစ္လုိက္ၾကပါတယ္။
သူဘာသာသူရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ကုိ စကၠန္႕ ၊ မီနစ္၊ နာရီ၊ ရက္၊ လ၊ ႏွစ္ ေတြနဲ႔ ေသးငယ္ရာကေန ႀကီးမားလာတဲ့ အဆင့္ကုိ နာမည္ပညတ္ေတြနဲ႔ အဆင့္အဆင့္အစားထုိးပစ္လုိက္ၾကတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္လူေတြဟာ နာရီရဲ႕လႊမ္းမုိးမွဳေအာက္၊ အခ်ိန္ရဲ႕လႊမ္းမုိးေအာက္မွာ ေန႔စဥ္နဲ႔မွ် မလြတ္မလပ္နဲ႔ နစ္မြန္းေနၾကရပါတယ္တဲ့။
ဦးေနွာက္ထဲမွာ နာရီေတြကုိ ထည့္ထားမိၾကတာလုိ႔ပဲေပါ့။
အဘိဓမၼာေ၀ါဟာရေတြမွာေတာ့ ရုပ္နာမ္တရားကေတာ့ ဥပါဒ္ နဲ႔ ဘင္ ( ဥဒယဗၺယ-ျဖစ္ပ်က္) ေပါ့၊ ဘင္ဆုိတဲ့ အေဟာင္းကာလကုိ ဥပါဒ္ဆုိတဲ့ အသစ္ကာလက အစားထုိး၍ ၀င္ေျပာင္းေပးလုိက္တာပါပဲ။ ေရွးေရွးနာမ္ရုပ္အေဟာင္း(အပ်က္၊ဘင္ခဏ)ကုိစြန္႔ခြာႏွဳတ္ခြန္းဆက္သ၍ ေနာက္ေနာက္နာမ္ရုပ္အသစ္(အျဖစ္ ၊ဥပါဒ္ခဏ)အစားထုိး၍ ႀကဳိဆုိလုိက္ၾကလုိက္တာေပါ့။
လူေတြဟာလဲ မီနစ္တုိင္း စကၠန္႔တုိင္း ေမြးၿပီးေသေနၾကတာပါပဲ။ ခဏိက ဇာတိ ဇရာ မရဏလုိ႔ ေခၚရမွာထင္ပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ထင္းရွားလွတဲ့ ရုပ္ကုိယ္ေကာင္အဆုိင္အခဲႀကီး မိခင္၀မ္းကေနေမြးလာတာကုိပဲ ေမြးလာၾကတယ္။ ဒီရုပ္ကုိယ္ေကာင္ႀကီး အသက္ထြက္၍ ေသသြားတာကုိပဲ ေသဆုံးတယ္လုိ႔ ထင္းရွားတဲ့ (ဇာတိ ဇရာ မရဏ) ဘ၀တစ္ခု ေသၿပီးေမြးတယ္ဆုိတာ သက္မွတ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။
ဓမၼရဲ႕အႏွစ္သာရကေတာ့ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ေနရာဌာနတုိ႔ရဲ႕အလြန္မွာရွိပါတယ္( True Dhamma exists beyond Time and space)။ ဓမၼရဲ႕ အႏွစ္ကုိ ရထားၿပီးတဲ့ ဗုဒၶကုိ အဂုၤလိမာလက “ ရဟန္းႀကီး ရပ္ပါေတာ့၊ ငါ့ကုိေၾကာက္၍ မေျပးပါနဲ႔” တဲ့။ ဗုဒၶကေတာ့ အဂုၤလိမာလကုိ ဒီလုိျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ “အေမာင္ ဟိ ံသက ၊ ငါက ရပ္ေနပါတယ္။ သင္ကသာ ေျပေနတဲ့သူပါ”ဲတဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶက အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ေနရာဌာနကုိ ေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီးတဲ့သူျဖစ္လုိ႔ ဒီစကားကုိ ေျပာလုိက္တာပါပဲ။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ပုထုဇဥ္ေလာကလူသားေတြမွာေတာ့ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ေနရာဌာနေတြကုိ ေက်ာ္လႊားဖုိ႔ ႀကဳိးစားေနၾကရင္း ေျပးလႊားေနၾကတုန္း ေဟာ.. ႏွစ္သစ္တစ္ခုကုိေတာင္ ေရာက္လာျပန္ၿပီပါေကာလား။
ႏွစ္သစ္မွာ မဂၤလာသုခအေပါင္းႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္း ျပည့္စုံၾကပါေစလုိ႔ ေမတၱာပုိ႔သလုိက္ပါသည္ အားလုံးေသာ ကမၻာသူကမၻာသားအေပါင္းတုိ႔…………………
No comments:
Post a Comment